از مربی ام احسان کریمیان پرسیدم با این کلاب تا چند یارد می‌توانم بزنم، آیا میشود بالای ۱۰۰ یارد زد؟ گفت الان با چه کلابی زدی؟ شماره ۹ بود! گفت با این می توانی راحت ۱۱۰ یارد بزنی!
در گلف زاویه کلاب ها و شماره آنها به شما امکانات مختلفی را برای رساندن توپ می‌دهد!
شما نمیتوانید با کلاب سندودج ۵۶ درجه ای به یک مسافت و ارتفاعی بهینه میشوید!
حال ارتباط این جملات با اقتصاد چیست؟
در اقتصاد هم شما برای رسیدن به هدف خاص خود که همانا رشد اقتصادی و افزایش رفاه عمومی است کلاب های خاص خود را میخواهید و با زور زدن زیاد الزاما نمیشود نتیجه گرفت!
این کلاب ها عبارتند از:
بهبود رتبه اعتباری بین المللی (۷ از ۷ هستیم)
بهبود رتبه آزادی اقتصادی (۱۵۹ از ۱۶۵ هستیم)
بهبود شفافیت اقتصادی
بهبود رقابت پذیری
اول بودن صرف منابع برای ایرانیان
شفافیت بودجه ای
و …
با حرف و یا زور زدن الکی کشوری توسعه نیافته!
ابزار و فکر باید با هم همخوان باشند!
سخنانی از جنس اینکه ایران آماده است امریکا در آن سرمایه گذاری کند در بهترین حالت نشان از عدم درک مکانیزم های سرمایه گذاری و عدم درک رقابت بین المللی و از همه مهمتر مفهوم ریسک است.
ایران ۷٪ منابع زیر زمینی، بازاری ۹۰ میلیون نفری (فعلا با درآمد سرانه ۴۰۰۰ دلاری) ، جمعیت جوان ۳۰ میلیونی (فعلا) دارد اما به لحاظ درک موقعیت خود و همسایگان و استفاده از این ابزارها و تبدیل کردن ابزار راکد به ابزار کاربردی برای ضربه زدن به رشد اقتصادی دچار سو تفاهم است.
هر وقت دیدیم که موضوع کاهش ریسک ایران و بهبود رتبه اعتباری ، بهبود رتبه آزادی اقتصادی و اول بودن ایرانیان برای استفاده از منابع اولویت اول همه شد آن گاه می توان تازه روزنه امیدی برای جلو رفتن در این جهان با رقابت سنگین منطقه ای و جهانی داشت.
