ایران چرا در داووس حضور ندارد؟
1397/11/06
سرمقاله ای از دکتر پیمان مولوی در روزنامه گسترش صمت
این روزها مهم‌ترین گردهمایی جهان در جریان است و آن چیزی نیست جز اجلاس سالانه داووس در شهر کوهستانی و پر از برف داووس.
تمام شبکه‌های جهانی در حال پوشش اخبار و مباحثات این اجلاس هستند اما اگر دقت کرده باشید خبری از ایران نیست و البته به‌دلیل تعطیلی دولت امریکا وزیر خزانه‌داری ایالات متحده هم در این اجلاس حضور ندارد، با این حال در طرف مقابل، روس‌ها، چینی‌ها و کشورهای دیگر حضوری فعال در این اجلاس اقتصادی جهانی دارند.
مجمع جهانی اقتصاد World Economic Forum که ازسوی کلاوس شواب بنیان‌گذاری شده خود را متعهد به بهبود وضعیت جهان می‌داند. بیش از ۱۰۰۰ شرکت نوآور جهان با پرداخت حق عضویت هزینه‌های این مجمع را تامین می‌کنند و تقریبا مانند یک کلوب اقتصادی اداره می‌شود. در اجلاس جهانی اقتصاد همواره ترکیبی از رئیسان‌جمهوری، وزیران اقتصاد، دارندگان کسب‌‌وکارهای بزرگ و متوسط، متفکران در حوزه‌های گوناگون و... حضور دارند و بیشتر مبتنی بر شکل‌گیری آینده جهان است. این اجلاس گزارش‌های گوناگونی را از آینده جهان در حوزه‌های مهم منتشر می‌کند که بسیار پرطرفدار و جذاب است.سیر توسعه و رشد مجمع بسیار جالب و البته تاثیرگذار است. کلاس شواپ هدف اولیه را هم‌اندیشی فعالان اقتصادی در اروپا با حضور اقتصاددانان، سیاست‌مداران، هنرمندان و... قرار داد. وی سپس مجمع مدیریت اروپا را ایجاد کرد که آن هم یک سازمان غیرانتفاعی بود و در ژنو قرار داشت.
چرا ایران در داووس و مجمع جهانی اقتصاد که بسیار در تیررس جهانیان است حضور فعالی ندارد؟
۱- به‌نظر می‌رسد حضور در مجامع بین‌المللی و تاثیرگذار جزو برنامه‌های متصدیان اقتصادی ایران نیست. البته تحریم‌ها نیز می‌تواند در این زمینه اثرگذار باشد، اما بیش از آن اینکه روابط عمومی بین‌المللی که خود می‌تواند بسیار مهم باشد را دست‌کم می‌گیریم و حضور در چنین مجامعی را بی‌اهمیت تلقی می‌کنیم. چینی‌ها به نقل از اکونومیست بیشترین حضور را در این اجلاس داشتند و به‌نوعی حضور نیافتن دولت امریکا را به فال نیک گرفتند. البته بسیاری از فعالان بخش خصوصی امریکایی در اجلاس امسال حضور دارند.
۲- بخش خصوصی ایران چرا در این اجلاس شرکت نمی‌کند؟ البته هزینه ورودی این اجلاس بسیار گران است؛ حدود ۱۸ هزار فرانک سوئیس و برای شرکت در طرح‌ها نیز باید ۵۰۰ هزار دلار پرداخت شود. حضور نیافتن بخش خصوصی را نیز می‌توان به دو دلیل دانست؛ نخست آنکه اصلا علاقه‌ای به این اجلاس وجود ندارد و حضور در آن را بدون دستاورد می‌دانند و دوم آنکه به سبب وضعیت اقتصاد ایران و درگیری‌های مربوط به آن عطای حضور در این نشست را به لقایش بخشیده‌اند.
۳- حضور ایرانیان در اجلاس‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی بسیار کم‌رنگ است. این امر از یک سو دلالت بر اهمیت ندادن ایرانیان به چنین رویدادهایی دارد و از سوی دیگر نبود ارتباط پررنگ بین اقتصاد ایران و اقتصاد جهانی و موسسه‌های مالی بین‌المللی موجب شده ایران مانند جزیره‌ای در چنین رویدادهایی در انزوا قرار بگیرد.
حضور در چنین اجلاسی می‌تواند فرصتی مناسب برای توسعه روابط شرکتی و فردی بین ایرانیان فعال در کسب‌وکار و فعالان جهانی و آشنایی آنها با تفکرات مدرن در مدیران ایرانی باشد و در تغییر دیدگاه جهان نسبت به فضای کسب‌وکار ایران بسیار تاثیرگذار خواهد بود. امیدوارم روزی فعالان کسب‌وکار ایرانی جزءلاینفک اجلاسی مانند داووس باشند.