مقاله ای به قلم دکتر پیمان مولوی در باب نقدی بر تعطیلی کارخانجات در ایران و دید کوتاه مدت ما
1395/05/13
یک کارخانه تعطیل می شود، یک کارخانه با برند ۸۰ ساله ، خبر می شود تیتر یک روزنامه ها و رسانه ها، یکی می گوید حمله به دولت تدبیر امید است ، دیگری می گوید عدم تدبیر دولت دکتر روحانی است! اما انچه که به نظر بنده می رسد عدم بررسی عوامل تعطیلی این قبیل کار خانه هاست
یک کارخانه تعطیل می شود، یک کارخانه با برند ۸۰ ساله ، خبر می شود تیتر یک روزنامه ها و رسانه ها، یکی می گویدی حمله به دولت تدبیر امید است ، دیگری می گوید عدم تدبیر دولت دکتر روحانی است! اما انچه که به نظر بنده می رسد عدم بررسی عوامل تعطیلی این قبیل کار خانه هاست ، به نظر من می توان دلایل ذیل را موثر دانست:
۱. ایجاد ریسک های سیاسی و اقتصادی بر روی بنگاه ها در ایران (بالا بودن ریسک فعالیت اقتصادی در ایران به همین دیلیل ریسک ایران از سال ۸۳ که BBB بود به سطح CCC در زمان تحریم ها رسیده است و هم اکنون بعد از برجام این رتبه در حال بهبود و رسیدن به -B است.)
۲. حمایتهایی که خود تیشه به تولید می زند ، حمایتهایی که در طول سالیان با ایجاد انحصار به دنبال تولید و خمایت از تولید بوده است خود از مصیبت های عدم رشد فناوری و درجا زدن کارخانه های ما هستند.
۳. عدم تخصیص بهینه منابع مالی ، اعطای وام های دولتی و دستوری به بنگاه هایی که توانمندی رقابت ندارند و دریغ آنها از بنگاه ها و کار آفرینان خوش فکر
۴. نبود استراتژی بلند مدت در صنعت ایران، هر دم از این باغ بری می رسد با تغییر دولتها سیاستها کون فیکون می شود!!! نقطه سر خط می شوند.
۵. عدم به روز بودن مدیران نه به لحاظ مدرک بل به خاطر دانش!!! دانش روز دنیا که با رفت و آمدهای بین المللی و شراکتهای بین المللی ایجاد می شود نه به صورت دیگر .
۶. دیدگاه منتقدانه شرافت مندانه به مسائل اقتصادی و نه دیدگاه برچسبی تا بتوانیم از گذشته درس بگیریم ، تفکر کنیم، بفهمیم و سپس راه حل ارایه نماییم
سوال اساسی این است آیا دولت تدبیر امید بانی این مشکلات است و یا باید بپذیریم همه ما در تمامی دوران نقشی هر چند کوچک دراین نابسامانی ها داریم! دولتها یی که برنامه توسعه ای را گذاشتند و موجب به بیراهه رفتن اقتصاد گردیدند.