آیا اقتصاد فروپاشیده است؟ (سرمقاله پیمان مولوی در روزنامه ابتکار)
1401/12/09
آیا اقتصاد فروپاشیده است؟
این روزها بسیاری در باب فروپاشی اقتصادی ایران نظر ارائه می‌کنند، افزایش دلار به قمیت‌های بالا در بازار آزادی که تمام ایران قبول دارد ولی فقط رئیس کل و اركان آن بدان اعتقاد ندارند موجب یک جو یاس‌آور در اقتصاد ایران شده است. سقوط ارزش ريال خود به خود فاجعه‌ای بزرگ است که همواره روی می‌دهد اما این بار شدت آن تندتر شده است. در سال ۱۳۹۷ دلار از ۴۲۰۰ آقای جهانگیری به ۱۸۵۰۰ تومان در کمتر از ۹ ماه رسید و بعد کمی آرام شد اما در تابستان ۱۳۹۹ مجدد رشد خود را شروع کرد و به ۳۲۰۰۰ تومان رسید. این روزها دلار به ۲ برابر آن زمان رسیده است، دلار که با روند مثبت مذاكرات در دولت قبل به آستانه ۲۱۰۰۰ تومان هم رسید. هر رشد قیمت دلار و افول ریال یعنی فقیرتر شدن همه ایرانیان. این فقر دامن گیر و مزمن امید به زندگی را در تمام اركان تحت الشعاع قرار می‌هد؛ از بهداشت تا آموزش و از هر آنچه یک انسان نیازمند بدان است و ایرانیان با شدت زیادی به سمت نیازهای اوليه در حال حرکت هستند. این روند حرکتی دلار تاثیر بسيار شدیدی بر فروش شرکتها و قدرت خرید عمومی خواهد گذاشت و در آن طرف در سمت عرضه نیز شما با حذف بسیاری از تولیدکنندگان روبه‌رو خواهی بود. سرمايه در گردش مورد تقاضا افزایش بسیاری خواهد داشت که برای بسیاری غیر قابل براورده شدن می‌نماید. چرخه‌های عملیاتی بلندتر یعنی نیاز سرمایه در گردش بیشتر و این امر ادامه دار خواهد بود. با این شرایط كلمه فروپاشی انگونه که بسیاری منتظر یک لحظه خاص و تاریخی هستند نخواهد بود، فروپاشی اقتصادی و اجتماعی آرام آرام صورت می‌گیرد. یک امر تدریجی است که از ۱۰ سال پیش و تاثیر تحریم‌ها بر پیکر اقتصاد ایران شروع شده است ولی کسی حاضر به قبولش نیست. کافی است به آمارهای کلان رفاه بنگرید، فروپاشی اقتصادی رخ می‌دهد به صورت مزمن فقط این بار سرعت آن بيشتر شده است. ريال به عنوان حفظ کننده قدرت خرید ارزشی برای عموم اهمیتی ندارد چه ر ئیس کل بانک مرکزی تقاضای دلار را واقعی بداند یا نه؟ به نظر، نقطه آغاز فرپاشی اقتصادی ندیدن واقعیت‌هاست و پشت کردن به علم، علم اقتصاد، فاینروپاشی زمان آغاز می‌شود که شما آیندهدرا ازدست رفته می‌بینید و میلیون‌ها ایرانی آینده را روشن نمی‌بینند. سیاستگذار همين الان هم می‌تواند تغییرات مهم و تاثير گذاری را صورت دهد اما این نیازمند اولویت شدن اقتصاد است و هدف شدن رفاه و نه هیچ چیز دیگر. مردم را به اقتصاد و آینده امیدوار کنید! تنها ترین راه است.