تاریخچه اتاق تهران
سال 1263 مجلس «وکلای تجار» به عنوان اولین نهاد حامی تجار ایران شکل گرفت. این نهاد بعدها به اتاق بازرگانی تغییر نام داد. مورخان تاریخ اقتصاد ایران اعتقاد دارند، پایه تمامی فعالیت‌های صنفی و تخصصی بخش بازرگانی کشور از همین نهاد شکل گرفته است.
اتاق بازرگانی تنها به پشتیبانی از بدنه تجاری کشور می پرداخت و برهمین اساس از مدتی قبل صنایع کشور نیز اقدام به تاسیس نهادی به نام اتاق صنایع و معادن کردند.
اسفندماه سال 1348 تصمیم گرفته شد تا دو اتاق به دلیل جلوگیری از موازی کاری‌های بیشتر باهم ادغام شوند. در قانون ادغام اتاق‌ها، هیات نمایندگان اتاق ایران 72 نفر پیش بینی شده بود که 35 نفر نماینده شعبه تهران، 20نفر نماینده شعبه های شهرستانی و 17 نفر نماینده اتحادیه سندیکاهای تولیدکنندگان و صادرکنندگان و وارد کنند گان وابسته به اتاق بودند. اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران تا روزهای ابتدایی انقلاب با همین روال به کار خود ادامه می‌داد و نقش موثری نیز در فرآیندهای تصویب و اجرای قوانین و حتی تدوین برنامه های توسعه‌ای داشت.
با پیروزی انقلاب، اتاق ایران نیز به عنوان نهادی مطرح شد که نیاز به تغییرات گسترده در هیات حاکمه آن وجود داشت. در اولین انتخاباتی که پس از ماموریت کمیته منتخب امام در اتاق صورت گرفت، سید علی نقی خاموشی به سمت ریاست اتاق ایران و ریاست اتاق تهران انتخاب شد
همچنین طی سال های گذشته محمد رضا بهزادیان، محمد نهاوندیان، یحیی ال اسحاق و مسعود خوانساری ریاست اتاق تهران را برعهده داشته اند.
دکتر پیمان مولوی به دعوت اتاق تهران در راستای توجه به موضوع تقویت دانش و سطح آگاهی فعالان اقتصادی و اعضای این اتاق برای حضور قدرتمند در بازارهای بین‌المللی و حوزه تامین مالی و سرمایه گذاری سمینارهایی را در مرکز آموزش این اتاق برگزار نمودند
بیشتر از این سمینارها بخوانید: